Verdriet

Dit is een tekening van Ananda, neef en discipel van Gautama de Boeddha. Hij was onafgebroken aan Boeddha's zijde en zorgde twee?nveertig jaar lang voor alles wat hij nodig had. Toen Boeddha stierf was Ananda volgens de legende nog steeds aan zijn zijde; hij huilde. De andere discipelen spraken hem bestraffend toe vanwege zijn misvatting: Boeddha was volkomen vervuld gestorven; hij zou blij moeten zijn.

Maar Ananda zei: 'Jullie begrijpen het verkeerd. Ik huil niet om hem maar om mezelf, want al die jaren ben ik onafgebroken aan zijn zijde geweest, maar nog heb ik de verlichting niet bereikt. 'Ananda bleef de hele nacht wakker, ging diep in meditatie en voelde zijn pijn en verdriet. Tegen de ochtend, zo luidt de legende, was hij verlicht.

Periodes van groot verdriet zijn in potentie periodes van grote transformatie. Maar om de transformatie mogelijk te maken moeten we diep gaan, tot op de wortels van onze pijn, en haar ervaren zoals ze is, zonder beschuldiging of zelfmedelijden.